Koçluk Süreci Ve Ben

Koçluk Süreci Ve Ben -  Melike Akçora  20/12/2012 Hayat denilen serüvende bir yolculuğa çıkmıştım. Yol, engebeli ve yorucuydu. Zihnim hiçbir şeyin düzelmeyeceği ile ilgili olumsuz düşüncelerle meşguldü. Kimseye güvenmemem gerektiğine inanan genellemeler, beynimin içini kemiriyordu. Karşımdaki kişilerin bana taktıklarına dair inancım ve aramızın düzelmeyeceğine dair genellemelerle kendimi yiyip bitiriyordum. İşimle, arkadaşlarımla, ailemle ilgili sıkıntıların devam edeceği ve daha kötüye gideceği ile ilgili olumsuz senaryolara inanıyor ve bu inanca göre davranıyordum. Hayatla ilgili endişe ve kaygılarım yüksekti. Evdekiler bir taraftan, öğrencilerim bir taraftan, veliler, okul yönetimi bir taraftan bu düşüncemi desteliyordu. Özellikle yapılacak okuma bayramı ile ilgili her şey yolunda gidecek mi kaygısı beni paniğe sürüklüyor, doğru olsun diye uğraştıkça yanlış yapıyordum. Çıktığım bu yolculukta kendimi iyice tükenmiş hissettiğim bir noktada bir mucizeyle karşılaştım. Ev arkadaşım AİLE VE ÖĞRENCİ KOÇLUĞU EĞİTİMİ’ ne katılacağını söyledi ve daha tanımını bilmeden içimden bir ses sen de gitmelisin dedi. Hiç düşünmeden gece adımı yazdırdım ve ertesi gün başladım. Bu gerçekten bir mucizeydi. Eğitim devam ettiği süreçte karşımdaki kişilerle iletişimim düzelmeye ve uyumlu bir hal almaya başladı. İnsanları dinlerken artık tüm algılarımı kullandığımı fark ettim. Yaşadığım durumları artık kayıtsızca kabul etmek yerine sorularla nedenini sorgulamaya başladım. Olaylara olumlu bakış açısı geliştirmek, kendimi kontrol edebilmek ve sonucun iyi olacağına odaklanmanın pozitif sonuç getirdiğini görmek yapılan uygulamaların doğruluğuna olan inancımı her geçen gün daha da arttırdı. En güzeli de önceden önyargıyla yaklaştığım kişilere nötr ve önyargısız bir iletişim kurmaktı. Kendim bir işe kalkışmadan eylem adımlarımı planlar ve bunları uygular bir hal aldım. Evet, eğitime başlamadan önce zihnim kişileri ve olayları kurgusal düzlemde yaşıyordu. Daha sonra arkadaşlarımla ve hocamla yaptığımız uygulamalarla bu düşünceleri adım adım akılcıl ve bütünsel düzleme taşımaya başladık. Bunun etkilerini hayatımda görmeye başladığım anda yolculuğumun bundan sonraki aşamalarında çok daha mutlu olacağıma inandım. Gerçekten de mutluydum. Arkadaşlarımla, ailemle ilişkilerim düzelmişti. İş arkadaşlarımla daha uyumlu çalışmaya ve karşılıklı olarak birbirimizi anlamaya başlamıştık. Hayatımın bu yeni döneminde önce ben arkadaşlarım ve hocamın yardımıyla kaygılarımdan kurtuldum. Şimdi ise yakınlarıma bu amaç doğrultusunda sorularımla çözüme ulaştırıyorum. Kendi hayatımdaki değişiklerin yaşattığı mutlulukla birlikte yakınlarımın bir çıkış yolu bulabileceklerine olan inançlarını arttırmak çok büyük bir haz. Ben bunu istedim, inandım ve başardım…